Juan Carrasco

“Juanek txikitatik marrazten zuela zioen. Haur guztiek marrazten dute, baina une batean alderatzen dira, gelako lehenak bezala egin nahi dute, arimarik gabeko zerbait baina zuzena, egokitzapenaren hondamendietako bat da.
Gaztetan lehengusu batekin Italian egon zela zioen, eta Florentzia lilulagarriaren aurrean erabaki zuela arteari ekin nahi ziola. Egia da han egondako askori gauza bera gertatu zaiela. Baina egokitu egiten dira eta ahaztu egiten dute. Juan zentzu horretan moldakaitza zen. Lan artistikoa ez zen bere lana soilik bere bizi-energia zen.
Bere lanak tinkotasun hori islatzen du, hautsi ezinezko erabaki hori. Lerroa zuzena da eta kolorea egokia, baita funtzionatzen ez zutenean ere, piezaz pieza, koadroz koadro sortzen ari zen egitura horren zati ziren. Erakusketa honetan ikusten dena ez da soilik bere obraren lagin bat,bizitza batena, ahalegin batena baizik”. Pilar Quintana

"Betazalak itsaso bat gordetzen du bere baitan… …hautsez eta axolagabekeriaz estalitako sekretu bat, egunerokotasunak inoiz ez bezalako promesekin landatzen duena, …musikarik gabeko izena, olatu sakoneko izenak… estolda zerutiarren etsai den ozeano bateko biztanle mutua.
Loreak baino gehiago arantzak dirudite… baina isiltasunaren lana erakusten denean, zoriontasunaren kostaldea ez da giza sentiberatasun ikaragarriz betetzen. Sufrimenduaren eta utopiaren arteko erdibidean… kixote bat…" Juan Carrasco